نقش والدین در خودباوری نوجوانان
خودباوری اصطلاحی است که امروزه در جامعهشناسی، روانشناسی و علوم تربیتی به کار میرود و منظور از آن، یک حالت مثبت روحی و روانی است که در نتیجه، احساس ارزشمندی در نفس انسان پدید میآید و او را آماده میسازد تا از طریق بهرهگیری از لیاقتها و توانمندیهایی که دارد، وظایفی را که برعهده اوست، به انجام برساند و در این راه، از مشکلات و موانعی که پیش میآید هراسی به دل راه ندهد.خودباوری یعنی نوجوان بتواند با اعتماد به نفس کامل فکر کند، بیندیشد و بیازماید، یعنی جوان دانش آموخته شده (به هر طریق) را با موج تجربه درهم آمیزد و به سوی پیشرفت حرکت کند. در واقع، خودباوری یعنی شایستگی برای رویارویی با چالشهای بزرگ زندگی و داشتن لیاقت سعادت.
نوجوانی که خودباوری دارد، بهتر میتواند زندگی کند، با دیگران رابطه برقرار کند و فردی خلاق و پویا باشد و در نتیجه، آسیبپذیری او کمتر است. چنین فردی احساس مسوولیت میکند و خود تصمیم میگیرد که به دیگران در صورت لزوم کمک کند، به پیشرفتهایش افتخار میکند و گاهی از خود تعریف میکند. با موفقیتهای تازه با اطمینان برخورد میکند و از صحبتهای حاکی از انتقاد از خود، هراس زیادی ندارد و رفتارهای نامناسب خود را مورد بازنگری قرار داده و سعی میکند آنها را به نحو مطلوبی تغییر دهد. در خانوادهای که صمیمت و مهربانی وجود دارد، نوجوان میتواند هم ثبات خودپنداری را حفظ کند و هم موجب تغییرات مطلوب در شخصیت خود شود. همچنین با اطمینان به شخصیت خود، به رویارویی با مشکلات برخیزد.
- ادامه مطلب
تاریخ: دوشنبه , 03 بهمن 1401 (22:03)
- گزارش تخلف مطلب